Jakie banki inwestycyjne są w Polsce i na świecie?

Banki inwestycyjne niegdyś kojarzyły się z szacownymi firmami, które troszczą się o swoich klientów i potrafią świetnie zarządzać ryzykiem. Ta reputacja legła w gruzach między 2007 a 2009 rokiem. Nagle okazało się, że inwestycyjne instytucje też potrafią popełniać fatalne błędy. Jednym z takich przykładów był Lehman Brothers, który nie docenił ryzyka. Bank inwestycyjny z ponad 100-letnią historią upadł i pociągnął za sobą wiele innych instytucji na całym świecie.

banki inwestycyjne na świecie

Kluczowe informacje:

  • kapitałem oraz pośredniczą w transakcjach inwestycyjnych dla klientów.
  • Ich głównym celem jest generowanie zysków poprzez udzielanie porad inwestycyjnych, handel aktywami, emisje papierów wartościowych i zarządzanie portfelami inwestycyjnymi.
  • Mają dostęp do zaawansowanych narzędzi i analiz finansowych, które pomagają ocenić ryzyko i potencjalne korzyści z różnych inwestycji.
  • Działalność banków inwestycyjnych jest często krytykowana ze względu na to, że te instytucje wykorzystują swoją silną pozycję na rynku, działają zbyt ryzykownie i rozpędzają handel instrumentami pochodnymi opartymi na wysokiej dźwigni finansowej. Takie strategie mogą prowadzić do większych lub mniejszych kryzysów finansowych.

Wiele mediów przypięło do banków inwestycyjnych łatkę instytucji zajmujących się szemranymi interesami, które nie wytwarzają wartości dodanej dla gospodarki i społeczeństwa. Jako przykład podają właśnie kryzys na amerykańskim rynku nieruchomości sprzed kilkunastu lat czy aferę 1MDB. Z kolei zwolennicy tego typu instytucji uważają, że dzięki bankom inwestycyjnym środki w gospodarce są lepiej alokowane. Ich zdaniem emitenci długów oszczędzają na niższych kosztach oprocentowania, a firmy szybciej się rozwijają dzięki udanym debiutom giełdowym.

Kto ma racje? A może prawda leży pośrodku? W dzisiejszym artykule przybliżę, czym zajmują się banki inwestycyjne oraz czym różnią się od zwykłego banku.

Czym są banki inwestycyjne?

Bank inwestycyjny jest to instytucja finansowa, która działa zarówno jako pośrednik jak i druga strona umowy przy transakcjach finansowych. Banki inwestycyjne zajmują się zatem doradztwem przy przejęciach i fuzjach czy przeprowadzaniem Pierwszej Oferty Publicznej (IPO). Oprócz tego mogą pomagać w zabezpieczaniu ryzyka walutowego czy tworzyć na życzenie zaawansowane instrumenty finansowe. Pośredniczą także w obrocie papierami wartościowymi.

Jest to zaledwie nakreślenie, czym takie banki się zajmują. Do najbardziej znanych instytucji finansowych tego typu należą m.in. Bank of New York Mellon Goldman Sachs, Rothschild czy Morgan Stanley. Oczywiście niektóre z tych banków prowadzą także zwykłą działalność bankową. Przykładem jest JP Morgan, który jest zarówno bankiem inwestycyjnym jak i komercyjnym.

JP Morgan zakres działalności
Zakres działalności JP Morgan

Klientami banków inwestycyjnych w zakresie pośrednictwa są m.in. przedsiębiorstwa, fundusze emerytalne, rządy, hedge fundy czy inne instytucje finansowe. Poza firmami klientami są także osoby z dużym majątkiem, które korzystają np. z usług doradztwa inwestycyjnego.

Banki inwestycyjne mają na celu optymalizację alokacji kapitału w gospodarce. Mogą doradzać firmom w zakresie optymalnej struktury kapitałowej. Dzięki swojemu doświadczeniu mogą znaleźć najtańsze sposoby pozyskania kapitału.

Jak powstały banki inwestycyjne?

W dawnych czasach wiele banków zajmowało się finansowaniem handlu. Wynikało to z tego, że wyprawy handlowe były niebezpieczne, ale zapewniały wysokie zyski w sytuacji powodzenia takiej wyprawy. Potrzeba było dużego kapitału, który mieli bogaci kupcy i banki kupieckie. Od nowożytności dominowały banki uniwersalne, które działały na rynku komercyjnej bankowości (udzielanie kredytów i trzymanie depozytów) oraz bankowości inwestycyjnej. Jednak równolegle rozwijała się nisza banków inwestycyjnych. Do najbardziej znanego z nich należał bank Rothschild, który był prawdziwym liderem tego rynku przez XIX i część XX wieku

W krajach anglosaskich istniał podział na banki inwestycyjne i komercyjne. Ten podział był szczególnie popularny w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych. Wynikało to z szybkiego rozwoju rynku kapitałowego, który potrzebował instytucji specjalizujących się w przeprowadzaniu transakcji finansowych czy finansowaniu inwestycji. Jednak w pierwszych dwóch dekadach XX wieku zdarzało się, że komercyjne banki amerykańskie wchodziły w działalność inwestycyjną. Po Wielkim Krachu z 1929 roku wiele banków z powodu nietrafionych inwestycji miało problemy z płynnością. Rozwiązaniem ustawodawców była słynna ustawa Glass-Steagall Act z 1933 roku.

Ustawa miała nie dopuścić do powtórki z Wielkiego Kryzysu. Zdaniem ówczesnych ustawodawców łączenie ze sobą działalności inwestycyjnej i komercyjnej stwarzało większe zagrożenie niestabilnością systemu bankowego. To właśnie wtedy zaczęły kształtować się firmy specjalizujące się przez wiele dziesięcioleci w działalności inwestycyjnej. Jednak od lat 80-tych następowało powolne rozluźnianie gorsetu regulacyjnego.

W efekcie wiele banków inwestycyjnych rozwijało działalność komercyjną. Ruch był także w drugą stronę. Wiele banków komercyjnych zaczęło rozwijać działalność inwestycyjną. Na początku XXI wieku wiele banków uniwersalnych było zafascynowanych działalnością na rynku instrumentów pochodnych. Wielu uważało, że zaawansowane algorytmy oraz praca zdolnych matematyków i fizyków pozwoli uniknąć dużego ryzyka nawet przy zastosowaniu wysokiej dźwigni finansowej. Mylili się.

Zainteresowanym polecam filmy The Big Short oraz Margin Call, które w przystępny sposób wyjaśniają, co wydarzyło się w pierwszej dekadzie XXI wieku na rynku finansowym.

Lata po kryzysie subprime to kolejne złoty okres bankowości inwestycyjnej. Era taniego pieniądza spowodowała, że panował boom na rynku IPO oraz fuzji i przejęć. W efekcie instytucje inwestycyjne generowały wysokie przychody ze swoich usług doradczych.


Sprawdź, jak inwestować w srebro. Na rynku srebra banki inwestycyjne także odegrały swoją niezbyt chlubną rolę…


Jakie funkcje pełnią banki inwestycyjne?

Banki tego typu pełnią ważną rolę w wielu gospodarkach. Do najważniejszych ról należą:

  • funkcje pośrednika,
  • funkcja doradcza,
  • funkcja inwestycyjna,
  • pozostałe usługi.

Działalność pośrednika

Banki inwestycyjne pełnią ważną rolę jako pośrednik między przedsiębiorstwami a rynkiem finansowym. Dzięki swojej wiedzy, kontaktom oraz stworzonej infrastrukturze mogą w łatwy i przystępny cenowo sposób pomagać przedsiębiorstwom w obszarze inwestycji i zarządzania kapitałem.

Bank typowo inwestycyjny może znaleźć klientów na finansowanie przedsiębiorstwa. Zarówno dotyczy to finansowania dłużnego jak i kapitałowego. Działalność banków inwestycyjnych jest widoczna w przypadku emisji akcji. Bank może zorganizować chętnych na zakup akcji zarówno wśród innych swoich klientów, jak i poszukać chętnych na zewnątrz. Dzięki temu klient ma pewność, że otrzyma uczciwą wycenę za swój biznes.

Oprócz tego mogą pośredniczyć w zawieraniu transakcji na rynku instrumentów pochodnych. Banki inwestycyjne mogą także pełnić rolę pośrednika w zawieraniu transakcji na stworzonych przez siebie platformach. Banki mogą opracować dedykowane instrumenty dopasowane do potrzeb klienta np. opcje egzotyczne.

Bank inwestycyjny może także pełnić rolę pośrednika dla klientów indywidualnych. Może udostępniać zamożnym klientom dostęp do niszowych rynków czy produktów inwestycyjnych. W takiej sytuacji bardzo często rola pośrednika może łączyć się z usługami doradztwa przy zarządzaniu kapitałem.

Czasami działalność banków inwestycyjnych kończy się aferą. Tak było w przypadku skandalu w Malezji. Malezyjski fundusz 1MDB miał być państwowym funduszem, który z ubóstwem w kraju. Fundusz okazał się jednym wielkim przekrętem. Były premiej Malezji defraudował pieniądze, które miały pomóc najuboższym. Na jego prywatne konta wyprowadzono około 700 mln dolarów. Łącznie z funduszu zniknęło 4,5 mld USD. Goldman Sachs został oskarżony o wprowadzanie inwestorów w błąd przy sprzedaży obligacji. Na pośrednictwie miał zarobić 300 mln $. Po wybuchu skandalu Goldman Sachs zgodził się zapłacić 3,9 mld $ kary w ramach ugody.

Doradztwo inwestycyjne

Banki inwestycyjne mogą pełnić także rolę doradcy finansowego i inwestycyjnego. Dzięki swojemu doświadczeniu mogą doradzać zarówno w kwestiach finansowania działalności operacyjnej jak i pomagać w zapewnieniu finansowania strategicznych planów danego przedsiębiorstwa. Oprócz tego mogą pomóc w ograniczeniu kosztów odsetkowych, czy pomóc zoptymalizować strategie zarządzania ryzykiem stopy procentowej, czy ryzyku walutowym.

Doradztwo może dotyczyć także metody przeprowadzenia fuzji i przejęć. Pod kątem zarówno wyboru odpowiedniego podmiotu do przejęcia jak i zapewnienie optymalnej struktury finansowania. Oczywiście wybór instrumentów i sposobu finansowania tego przedsięwzięcia będzie dopasowany do sytuacji spółki (finansowej, rynkowej, płynnościowej). Bank inwestycyjny może także pomóc w wycenie potencjalnej akwizycji.

Jak skorzystać z pożyczki płynnościowej (POIR)? Zobacz

Działalność inwestycyjna

Działalność inwestycyjna to kolejne źródło zysków lub strat w działalności tego typu banków. Banki handlują na własny rachunek papierami wartościowymi (np. akcje, obligacje), walutami, surowcami czy skomplikowanymi instrumentami finansowymi (np. kontrakty terminowe czy opcje). Czasami banki inwestycyjne potrafią na takich transakcjach generować wysokie zyski. Przykładem są olbrzymie zyski Goldman Sachs, które zostały wygenerowane w 2007 roku. Głównie dzięki graniu na pogorszenie się sytuacji na amerykańskim rynku nieruchomości.

Jednak nie zawsze banku inwestycyjnym jest osiągany zysk. Czasami straty potrafią szokować. Świetnym przykładem jest historia Jérôme Kerviel, który doprowadził francuski bank Société Générale (SocGen) do straty na transakcjach na poziomie 4,9 mld €. Nie był to odosobniony przypadek. W 2012 roku trader zatrudniony przez londyński oddział JP Morgan Chase stracił na transakcjach na instrumentach pochodnych ponad 2 mld $. Późniejsze szacunki mówią o tym, że strata dla JP Morgan wyniosła 6 mld $.

Kluczowe jest zarządzanie ryzykiem. Banki inwestycyjne działają na dużej dźwigni finansowej. Zatem nawet niewielka zmiana ceny danego aktywa może skutkować ogromnymi stratami kapitału. Z tego powodu ważny jest zarówno dział ryzyka, który kontroluje ekspozycję instytucji na ryzyko finansowe jak i dział researchu (analiz), który stara się wyśledzić zmiany na rynku i w gospodarce. Działalność analityczna ma na celu generować zyski oraz ograniczać niepotrzebne ryzyko banku.

Research prowadzony przez banki inwestycyjne

Bardzo często banki inwestycyjne posiadają własną jednostkę odpowiedzialną za research. Ta działalność pomaga zarówno w działalności tradingowej jak i działalności doradczej. Dział researchu stara się znaleźć okazje inwestycyjne oraz dzieli się swoimi analizami dotyczącymi rynków papierów wartościowych, gospodarki czy kursów walutowych. Niektóre z opracowań pełnią rolę edukacyjną. Jednym z przykładów kiedy działalność analityczna banku jest za darmo rozpowszechniana dla odbiorców jest słynny Credit Suisse Yearbook, gdzie można znaleźć analizy rentowności inwestycji w akcje i obligacje na poszczególnych rynkach.

Działalność researchu dotyczy także ogłaszania rekomendacji dotyczących określonych spółek. Ratingi w klasycznej formie są określane jako: kupuj, sprzedaj lub trzymaj. Takie rekomendacje są najpierw publikowane w zamkniętej formie dla klientów banków. Po jakimś czasie są ogłaszane publicznie. 

Czasami takie analizy potrafiły fatalnie się mylić. W Polsce najgłośniejsza była sprawa z wyceną spółki Lotos na 0 zł. Tę rekomendację przeprowadził Robert Rethy z UniCredit. Rekomendacja ujrzała światło dzienne w listopadzie 2008 roku. Mowa w niej była o „ponad 50-procentowym prawdopodobieństwie, że spółka nie przetrwa w obecnej strukturze. W chwili wydania rekomendacji 0 zł cena akcji wynosiła 13 zł. Po roku od opublikowania rekomendacji kurs akcji wynosił ponad 30 zł. Powiedzieć, że prognoza była „przestrzelona”, to nic nie powiedzieć.

W teorii bankowość inwestycyjna powinna wykształcić zasadę „chińskich murów”. Oznacza to, że działalność inwestycyjna banku na własny rachunek lub na rachunek klientów nie powinna wpływać na działalność doradczą banku. Wynika to z tego, że bank inwestycyjny powinien unikać konfliktu interesów. Nie powinien przedkładać swoich zysków nad interes klientów. Jednak wielu sygnalistów podnosi alarm, że chińskie mury nie spełniają swojej roli w praktyce. 1

Jak inwestować bezpiecznie? Czerwona Skarbonka radzi Zobacz

Europejski Bank Inwestycyjny 

Bank inwestycyjny nie musi być prywatnym przedsiębiorstwem. Przykładem jest Europejski Bank Inwestycyjny (European Investment Bank). Jest to instytucja finansowa, która została powołana 1 stycznia 1958 roku na mocy traktatu rzymskiego. Jego akcjonariuszami są członkowie Unii Europejskiej. Można zatem powiedzieć, że jest to bank inwestycyjny Unii Europejskiej. Siedziba EBI znajduje się w Luksemburgu.

Europejski Bank Inwestycyjny udziela kredytów lub oferuje gwarancje kredytowe w celu ułatwienia finansowania projektów, które mają za zadanie rozwijać kraje Wspólnoty. Czasami bank wspiera politykę Unii Europejskiej w zakresie rozwijania projektów pomocowych w biedniejszych krajach, które nie należą do Wspólnoty. Jednak spora część inwestycji EBI ma miejsce na rynkach państw członkowskich. Z Europejskiego Banku Inwestycyjnego korzysta m.in. Polska. EBI w 2022 roku sfinansował projekty o wartości 5,4 mld €. Do zaciągania kredytów w EBI mogą zachęcać preferencyjne warunki kredytowania.

Jednym z organów EBI jest Rada Gubernatorów, która składa się z ministrów finansów państw członkowskich Unii Europejskiej. EBI jest niezależny od polityki Unii Europejskiej czy wytycznych związanych z budżetem UE. Same państwa członkowskie UE nie mają możliwości prawnej, aby naciskać na działalność EBI. Zapewnia to niezależność w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez bank. Jednocześnie ewentualne spory między członkami UE nie będą przeszkadzały z bieżącym funkcjonowaniem banku.

Warto wspomnieć, że EBI posiada 59,15% udziałów w Europejskim Funduszu Inwestycyjnym (European Investment Fund ) oraz 3% udziałów w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju. Przeprowadzanie inwestycji razem z Europejskim Funduszem Inwestycyjnym może być ciekawym pomysłem na znalezienie długoterminowego inwestora w finansowaniu skomplikowanym projektów.

Różnica między bankiem uniwersalnym a inwestycyjnym

Bank uniwersalny jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych modeli bankowości. Taki bank prowadzi zarówno działalność komercyjną (przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów) jak i działalność inwestycyjną. Teoretycznie taki model działania zapewnia większą dywersyfikację biznesu. Jednak w praktyce wiele uniwersalnych banków podczas kryzysów finansowych doświadczyło problemów z dalszym kontynuowaniem swojej działalności. Niektóre z nich musiały przejść gruntowną restrukturyzację albo prosić rząd o pomoc finansową. Jednym z ostatnich przykładów problemów banku uniwersalnego jest historia Credit Suisse, który musiał zostać przejęty przez swojego konkurenta, aby nie zachwiać stabilnością szwajcarskiego sektora bankowego.

Oprócz udzielania kredytów i oferowania możliwości przechowywania depozytów banki uniwersalne oferują również usługi asset management czy doradztwo inwestycyjne. Zatem bank uniwersalny to połączenie dwóch rodzajów działalności. 

Z kolei banki inwestycyjne nie zajmują się działalnością komercyjną. Oznacza to, że nie nakłaniają ludzi do składania depozytów w banku i nie zajmują się oferowaniem np. pożyczek dla firm, kredytów konsumpcyjnych. Skupiają się wyłącznie na działalności inwestycyjnej.

Często banki inwestycyjne współpracują z uniwersalnymi. Tak jest w przypadku procesu sekurytyzacji. W dużym uproszczeniu jest to zamiana aktywów na papiery wartościowe. Przykładowo bank udzielił dużo kredytów hipotecznych i chce się ich pozbyć z bilansu. W tym celu sprzedaje te kredyty do specjalnej instytucji, która zamienia go w papier wartościowy (np. MBS, czyli Mortgage Backed Securities). Następnie taki MBS jest sprzedawany inwestorom zewnętrznym (np. funduszom emerytalnym, funduszom inwestycyjnym czy bogatym inwestorom indywidualnym).

TBTF i efekt zarażania

Najważniejszym aktywem banków jest zaufanie. Jeśli go nie ma, to bank nawet będący w przyzwoitej sytuacji finansowej może doświadczyć problemów z wypłacalnością. W przypadku banków inwestycyjnych powodem jest wysoka dźwignia finansowa, która powoduje, że bank jest bardzo czuły na zmiany cen aktywów.

Kolejnym problemem jest to, że kłopoty jednej instytucji finansowej mogą odbić się negatywnie na postrzeganiu całego sektora. Szczególnie narażone są na to banki uniwersalne, ponieważ klienci mogą żądać natychmiastowej wypłaty depozytów. To powoduje ryzyku klasycznego „runu” na banki. Im więcej spanikowanych osób zarząda wypłaty swoich depozytów, w tym gorszej sytuacji pod względem płynności będą banki.

Szczególnym problemem w bankowości inwestycyjnej jest tak zwany efekt zarażania (ang. contagion effect). Powoduje on, że problem jednego banku może rozprzestrzenić się na cały sektor finansowy. Załóżmy, że bank A i B są stronami transakcji, jaką jest nieregulowany instrument pochodny (kontrakt forward) na ropę naftową. W wyniku zmian cen rynkowych bank B stracił na transakcji 1000 mln $. Jest to jednocześnie zysk banku A. Pozostał miesiąc do rozliczenia transakcji. Nagle pojawia się informacja, że bank B bankrutuje. W efekcie szansa na to, że bank A dostanie swoje 1000 mln $ zysku jest bardzo nikła.

To pogarsza sytuację finansową banku A i powoduje, że ma problem z realizacją zobowiązań z bankiem C. Powstaje efekt zarażania. Niepewność dotyka zarówno uczestników rynku jak i zwykłych obywateli, którzy dowiadują się o problemach banku B z mediów. Nastąpił zatem efekt zarażania zarówno bezpośredni (transakcje między bankami A i B) jak i pośredni (spadek zaufania do sektora przez klientów).

Banki inwestycyjne są często poddawane krytyce. Niektórym osobom bardzo nie spodobało się, że instytucje finansowe były ratowane po pęknięciu bańki na rynku subprime. Chodziło o to, że część banków została uznana za TBTF (Too Big Too Fail). Ten skrót oznacza banki zbyt duże, by upaść. 

Świadomość banków swojej roli w gospodarce powodowała, że pojawiało się u nich ryzyko uprawiania hazardu moralnego. Moral hazard oznaczał, że mogą brać na siebie większe ryzyko niż „normalne podmioty”. Upadek instytucji ważnej systemowo może spowodować, że konsekwencje dla gospodarki będą zbyt duże. To może zachęcić rządzących do opracowywania planu „naprawczego” i chwilowych „zastrzyków płynnościowych”. Tak było w 2008 roku, kiedy upadek Lehman Brothers wywołał stan przedzawałowy amerykańskiego sektora finansowego. Po tym doświadczeniu wiele banków było ratowanych, aby nie dopuścić do podobnej sytuacji.

Europejscy regulatorzy po 2010 roku zaczęli wprowadzać regulacje, które miały przeciwdziałać takim praktykom. Polegało to na wprowadzeniu m.in. BRRD czyli – Bank Recovery and Resolution Directive. W dużym skrócie miało to doprowadzić do sytuacji, w której banki miały być likwidowane lub restrukturyzowane w uporządkowany sposób. 

Największe banki inwestycyjne na świecie

Na samym początku warto zauważyć, że jest bardzo mało banków, które prowadzą wyłącznie działalność inwestycyjną. Najczęściej działają jako banki uniwersalne, które łączą ze sobą bankowość komercyjną oraz inwestycyjną. Świetnym przykładem jest JP Morgan, który jest zarówno największym bankiem inwestycyjnym na świecie, jak i jednym z liderów bankowości komercyjnej w Stanach Zjednoczonych. Na poniższej liście znajdują się zarówno banki uniweralne jak i banki prowadzące wyłącznie działalność inwestycyjną.

W języku zachodnich finansistów zajduje się określenie „Bulge bracket banks”, „Middle Markets” oraz „Boutique”.

Gdzie Bulge Bracket Banks to największe banki inwestycyjne na świecie. Mają największe udziały rynkowe oraz najszerszą ofertę usług związanych z bankowością inwestycyjną. Te banki skupiają się na największych transakcjach związanych z fuzjami, przejęciami, emisja obligacji czy akcji. Oprócz tego oferują swoim klientom usługi zarządzania aktywami czy doradztwo inwestycyjne. Wśród banków inwestycyjnych, które zaliczane są do Bulge Bracket Banks można wymienić:

  • JP Morgan,
  • Bank of America,
  • Citigroup,
  • Deutsche Bank,
  • Morgan Stanley,
  • Goldman Sachs,
  • UBS.

Middle Markets są to mniejsze firmy działające w bankowości inwestycyjnej. Zajmują się z reguły obsługą średnich przedsiębiorstw czy mniej znanych firm. Bardzo często tego typu firmy mają dobrą pozycję na lokalnych rynkach. Nie mają jednak tak zasobnych portfeli oraz reputacji jak Bulge Bracket Banks. Wśród firm zaliczanych do drugiego kręgu należą takie instytucje jak:

  • Jefferies,
  • Cowen.

Butiki to trzecia kategoria firm działających w bankowości inwestycyjnej. Są to najmniejsze firmy działające na tym rynku, które ze względu na dużą konkurencję szukają nisz rynkowych. Mogą np. specjalizować się tylko w obsłudze klientów z określonych branż albo oferować usługi jednego typu (np. działanie na rynku instrumentów pochodnych). Wśród firm zaliczanych do tej kategorii można wymienić:

  • Lazard,
  • Greenhill & Co.

Jaki bank wybrać? Zobacz

Banki inwestycyjne w Polsce

W Polsce nie ma typowych, rodzimych banków inwestycyjnych. Polski rynek usług bankowych jest zdominowany przez bankowość uniwersalną. Największe banki działające w Polsce oferują swoim klientom zarówno działalność komercyjną jak i inwestycyjną. Takie banki jak m.in. PKO BP czy Peako SA oferują swoim klientom możliwość skorzystania z bankowości inwestycyjnej. Części inwestycyjne banków uniwersalnych zajmują się obrotem oraz przeprowadzaniem emisji papierów wartościowych (np. akcji czy obligacji). Oprócz tego dostarczają klientom możliwość zabezpieczania ekspozycji na stopę procentową czy kurs walutowy za pomocą instrumentów pochodnych. Oprócz tego świadczą usługi zarządzania aktywami czy doradztwa inwestycyjnego.

Oczywiście w Polsce działają również oddziały zagranicznych banków, które prowadzą usługi bankowości inwestycyjnej. Jako przykład można podać oddziały JP Morgan, Goldman Sachs czy Morgan Stanley.

Banki inwestycyjne – podsumowanie

Banki inwestycyjne są ważnym uczestnikiem rynków finansowych. Jego działanie polega na zapewnieniu pomocy w emisji długu, akcji czy fachowym doradztwie podczas fuzji i przejęć. Typowy bank inwestycyjny nie jest dostępny dla klientów z małymi portfelami, którzy szukają lokaty z wysokim oprocentowaniem.

Klientami są duże firmy oraz podmioty z rynku finansowego, które szukają fachowego doradztwa. Oprócz tego banki inwestycyjne mają własne zespoły inwestycyjne, które lokują środkami banku w różne instrumenty finansowe. Czasami ich zyski są spektakularne. Jednak czasami działalność tradingowa może wygenerować miliardowe straty. Wiele banków inwestycyjnych było zamieszanych w skandale i musiało płacić ogromne kary. Jednym z przykładów jest Goldman Sachs, który w ramach ugody związanej z aferą 1MDB musiał zapłacić prawie 4 mld $ kary.

FAQ

Czym jest bank inwestycyjny?

Bank inwestycyjny to wyspecjalizowany bank, który zajmuje się pośrednictwem albo uczestnictwem w transakcjach finansowych.

Jaką działalnością zajmuje się bank inwestycyjny?

Zajmuje się pośrednictwem w obrocie instrumentami finansowymi, pomaga w emisji akcji i obligacji. Doradza w zabezpieczaniu ryzyka walutowego czy procentowego. Pomaga zarządzać aktywami zamożnych klientów. Inwestuje na własny rachunek. 

Czy bank inwestycyjny udziela kredytów konsumpcyjnych?

Nie. Banki inwestycyjne nie zajmują się udzielaniem kredytów osobom indywidualnym. Nie zajmują się także przechowywaniem depozytów klientów detalicznych. Tym zajmują się banki komercyjne albo uniwersalne.

Czy bank uniwersalny może prowadzić działalność inwestycyjną?

Tak. Banki uniwersalne prowadzą działalność komercyjną (np. przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów) jak i inwestycyjną (np. doradztwo inwestycyjne i zarządzanie aktywami). Przykładem takiego banku jest JP Morgan czy PKO BP.

Jakie są banki inwestycyjne?

Wśród typowych banków inwestycyjnych można wymienić m.in. Rothschild, Morgan Stanley czy Lazard.

Naszym celem jest dostarczanie użytkownikom wartościowych i wiarygodnych treści, które pomogą im podejmować świadome decyzje finansowe. Wszystkie artykuły publikowane na naszym portalu opierają się na sprawdzonych źródłach i są redagowane przez specjalistów z dziedziny finansów.

Jak podobała Ci się treść?
5 - ciekawa, 1 - nieciekawa
5/5 - (3 votes)
Komentarze (0)

Odpowiadasz na komentarz:

Komentarz zostanie opublikowany pod tą nazwą

Adres e-mail nie będzie widoczny publicznie

Treści, które udostępniasz w serwisie są weryfikowane

Polecane artykuły

Zobacz wszystkie
Zobacz wszystkie